Anasayfa
Giriş yap
Mesaj Sayısı
tarafından Orta Dünya’da Yeniden
Öncelikle bu oyunun üçüncü şahıs gözünden oynanan aksiyon türünde bir oyun olduğunu söylememiz gerekir. Yani kendinden önce gelen iki oyun gibi strateji değil. Oyunda, filmde izlediğimiz savaşlara katılıyor; önce iyilerin bölümünü, daha sonra da kötülerin bölümünü bitiriyoruz. Oyun boyunca her bölümde dört ayrı sınıftan (Büyücü, Savaşçı, Okçu ve Gözcü) bir karakter seçiyoruz ve o bölüm içinde o karakterle ilerliyoruz. Bölüm içinde karakterimizi değiştirebileceğimiz yerler var. Bu yerlere gelip ‘E’ tuşuna bastığında karakter ekranı çıkıyor ve karakterimizi değiştirebiliyoruz. Bu arada oyun içinde her bölümün sonuna doğru oyun bize bir “Hero” (Kahraman) seçmek isteyip istemediğimizi soruyor. Peki, kim bu kahramanlar? İyilerle oynadığımızda Legolas, Aragorn, Gandalf gibi filmden tanıdığımız isimler; kötülerde ise Witch-King, Sarumon ve birkaç kişi daha. Bu kahramanlar, yönettiğimiz diğer karakterlerden çok daha güçlü oluyor, canları daha zor azalıyor ve daha iyi dövüşüyorlar. Fakat tüm bunlara rağmen yine de ölmeyi başarırsanız, bu kahramanlardan biriyle oynamak yerine, başta söylediğim dört sınıftan bir karakteri seçmek zorunda kalıyorsunuz. İyilerle oynadığınız kısım sekiz bölümden, kötülerle oynadığınız kısım ise yedi bölümden oluşuyor. Bu kadar tarafsız bilgiden sonra, artık sıra eleştirilerimize geldi.
Öncelikle oyunun çok kısa olduğunu söylememiz gerekli. Eğer iyi bir oyuncuysanız, oyunu beş saatte rahatlıkla bitirebilirsiniz. Diğer bir önemli ve canımı sıkan nokta ise, oyunun tek düzeliği. Oyun boyunca, malumunuz, savaşlara katılıyor, kaleleri savunuyor ya da işgal ediyoruz. Fakat bu savaş sahnelerini yapımcılar berbat yansıtmışlar. Etrafı parlak çizgilerle çizilmiş 5-10 metre karelik bir alana giriyoruz ve orada savaşıyoruz. Eğer savunma yapıyorsanız alana giren orcları öldürüyorsunuz, saldırı yapıyorsanız da o bölgedeki orcları temizliyorsunuz. Bu olayı böyle birkaç dakika daha tekrarladıktan sonra başka bir yere gidip aynı işlemleri orada da yapıyorsunuz. Oynadığınız bölümdeki “boss”u da yenip o bölümü tamamlıyorsunuz. Bu tek düzelik oyundan aldığınız zevki dibe vurduruyor ve bir de buna bölümlerin kısalığını eklersek, oyun sıkıcı bir hal almaya başlıyor.
Öncelikle bu oyunun üçüncü şahıs gözünden oynanan aksiyon türünde bir oyun olduğunu söylememiz gerekir. Yani kendinden önce gelen iki oyun gibi strateji değil. Oyunda, filmde izlediğimiz savaşlara katılıyor; önce iyilerin bölümünü, daha sonra da kötülerin bölümünü bitiriyoruz. Oyun boyunca her bölümde dört ayrı sınıftan (Büyücü, Savaşçı, Okçu ve Gözcü) bir karakter seçiyoruz ve o bölüm içinde o karakterle ilerliyoruz. Bölüm içinde karakterimizi değiştirebileceğimiz yerler var. Bu yerlere gelip ‘E’ tuşuna bastığında karakter ekranı çıkıyor ve karakterimizi değiştirebiliyoruz. Bu arada oyun içinde her bölümün sonuna doğru oyun bize bir “Hero” (Kahraman) seçmek isteyip istemediğimizi soruyor. Peki, kim bu kahramanlar? İyilerle oynadığımızda Legolas, Aragorn, Gandalf gibi filmden tanıdığımız isimler; kötülerde ise Witch-King, Sarumon ve birkaç kişi daha. Bu kahramanlar, yönettiğimiz diğer karakterlerden çok daha güçlü oluyor, canları daha zor azalıyor ve daha iyi dövüşüyorlar. Fakat tüm bunlara rağmen yine de ölmeyi başarırsanız, bu kahramanlardan biriyle oynamak yerine, başta söylediğim dört sınıftan bir karakteri seçmek zorunda kalıyorsunuz. İyilerle oynadığınız kısım sekiz bölümden, kötülerle oynadığınız kısım ise yedi bölümden oluşuyor. Bu kadar tarafsız bilgiden sonra, artık sıra eleştirilerimize geldi.
Öncelikle oyunun çok kısa olduğunu söylememiz gerekli. Eğer iyi bir oyuncuysanız, oyunu beş saatte rahatlıkla bitirebilirsiniz. Diğer bir önemli ve canımı sıkan nokta ise, oyunun tek düzeliği. Oyun boyunca, malumunuz, savaşlara katılıyor, kaleleri savunuyor ya da işgal ediyoruz. Fakat bu savaş sahnelerini yapımcılar berbat yansıtmışlar. Etrafı parlak çizgilerle çizilmiş 5-10 metre karelik bir alana giriyoruz ve orada savaşıyoruz. Eğer savunma yapıyorsanız alana giren orcları öldürüyorsunuz, saldırı yapıyorsanız da o bölgedeki orcları temizliyorsunuz. Bu olayı böyle birkaç dakika daha tekrarladıktan sonra başka bir yere gidip aynı işlemleri orada da yapıyorsunuz. Oynadığınız bölümdeki “boss”u da yenip o bölümü tamamlıyorsunuz. Bu tek düzelik oyundan aldığınız zevki dibe vurduruyor ve bir de buna bölümlerin kısalığını eklersek, oyun sıkıcı bir hal almaya başlıyor.